Tę tajemniczą roślinę Chińczycy znają już od 4000 lat. Początkowo traktowali ją jako odżywkę i źródło siły, kojarząc jej spożywanie z przypływem energii życiowej, a także uznając ją za afrodyzjak. Dopiero później dostrzegli inne walory żeń- szenia i stosowali go w leczeniu anemii, cukrzycy, zaburzeń snu i nerwic. Nazwa botaniczna żeń- szenia - Panax ginseng - dowodzi różnorodności doceniających go kultur. Panax, po łacinie panaceum, czyli środek na wszystkie dolegliwości. Gin-seng to w języku chińskim nazwa "człekokształtnego korzenia". żeńszeń bogaty jest w witaminy, mikroelementy i kwasy organiczne, ma zastosowanie jako środek wzmacniający i odtruwający, obniża ciśnienie krwi, pobudza witalność, obniża poziom cukru we krwi, działa antynowotworowo.
Ginsenozydy (saponiny triterpenowe) są substancją czynną biologicznie w korzeniu żeń-szenia. Zawartość ginsenozydów w tym żeńszeniu to minimum 0,40%.
Najlepsze efekty stosowania osiąga się stosując preparat codziennie, najlepiej rano, w czasie posiłku. Preparat stosowany tuż przed snem może powodować bezsenność.
Najprostszą i zarazem najskuteczniejszą formą używania żeń-szenia jest żucie wysuszonych korzeni. Dawkę 1 grama żujemy około 10 - 15 minut im dłużej tym lepiej a następnie połykamy.
Zalecana dawka w „KURACJI ŻEŃ-SZENIOWEJ” to 1 do 3 gram suchego korzenia żeń-szenia dziennie.
Ta ilość może być podzielona na dwie porcje, gdy używamy więcej niż 2 gramy dziennie, połowę rano a drugą po południu.
Najlepiej jest zażywać żeń-szeń pomiędzy posiłkami.
W czasie już istniejącej choroby dla uzyskania szybszych efektów, dawkę żeń-szenia możemy zwiększyć maksymalnie do 4 gram dziennie.
WAŻNE! Przed spożyciem ziół, szczególnie w przypadku osób przyjmujących różnego rodzaju leki, zawsze warto skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą. Więcej na temat bezpiecznego stosowania ziół można znaleźć w naszym artykule.
