Herbata jako roślina

Herbata to zimozielone rośliny (krzewy i drzewa) z rodzaju Camellia, występujące w dwóch gatunkach pochodzących od dzikich form występujących w Azji Południowo-Wschodniej. Obydwa gatunki rosną w rejonie Himalajów.
Herbata chińska rośnie po północnej stronie dając surowiec delikatniejszy, a herbata indyjska po południowej stronie tych gór dając surowiec „mocniejszy” z którego napar jest ciemniejszy. Bogactwa oryginalnych i niepowtarzalnych smaków i aromatów wynikają głównie z odmiennej jej obróbki.

Camellia Sinensis - Herbata chińska
Kamelia chińska pochodzi z terenów południowo-wschodniej Azji. Osiąga wysokość 10 metrów (na plantacjach do 2-3 m). Z uwagi na niską zawartość garbników nadaje się też lepiej do produkcji herbaty zielonej niż np. odmiany assamskie. Krzewy chińskie mają na ogół węższe i delikatniejsze liście, a roślina jest bardziej odporna na mróz niż herbata indyjska. Jednak nie wszystkie chińskie rośliny są takie same: w Państwie Środka od wieków krzyżuje się rośliny z różnych regionów upraw w celu maksymalnego uwydatnienia ich korzystnych cech. Dzięki temu istnieje mnogość odmian chińskiej herbaty.

Najsłynniejsze (i zapewne najstarsze) drzewa herbaciane podziwiać można w lesie w regionie Xis-huang-banna (w prowincji Yunnan). Mają one około 32 metrów wysokości, średnica pnia mierzy nieco ponad metr, zaś ich wiek szacuje się na ok. 1700 lat.

Camellia Assamica - Herbata assamska
Camellia assamica pochodzi z terenów północno-wschodnich Indii, ale w przeciwieństwie do powszechnie znanej kamelii chińskiej, z jej istnienia nie zdawano sobie sprawy przez długie lata. Dopiero w 1835 roku oficer Kompanii Wschodnioindyjskiej Robert Bruce wziął udział w wyprawie do położonego pomiędzy Indiami i Burmą Assamu, gdzie wódz plemienia Singpho pokazał mu młodą kamellię.
Camellia assamica jest krzewem bardzo podobnym do kamelii chńskiej. Osiąga wysokość od 6 do 18 metrów, ale ma większe od niej liście. Herbata tej odmiany na plantacjach uprawiana jest w postaci krzewów do 1 m wysokości. Najczęściej produkuje się z nich herbaty czarne.
Assamikę uprawia się w Indiach, Japonii, Birmie, Indochinach, oraz na Cejlonie i Jawie.

Obok oryginalnych krzewów herbacianych, pochodzących z Chin lub Assamu uprawia się również rośliny powstałe ze skrzyżowania tych dwu gatunków między sobą. Krzyżówki te określa się mianem hybryd (odmiana krzewu to tzw. kultywar) Obecnie stanowią one podstawę niemal wszystkich plantacji herbaty - na całym świecie. Krzyżówki między herbatą chińską a indyjską są rozpowszechnione szczególnie w Indiach. Ich listki są węższe od listków herbaty indyjskiej, jednak nieco szersze od listków herbaty chińskiej.
Obok tego, równie rozpowszechnione jest krzyżowanie roślin w obrębie tego samego gatunku, pochodzących jednak z różnych regionów. Jak już wspomniano, w Chinach od dawna powszechne jest krzyżowanie herbat pochodzących z różnych prowincji. Naczelnym dążeniem jest w tym wypadku uzyskanie jak najlepszej jakości, zwiększenie plonów oraz dopasowanie roślin do warunków uprawy - czyli uodpornienie np. na mróz itp.

Nasza oferta herbat z całego świata